Papa, ik wil naar Parijs! Of nee, naar Frankrijk!

Een paar maanden geleden waren mijn vrouw en ik aan het nadenken over wat we konden doen voor de zesde verjaardag van onze zoon. Aangezien we vermaledijde heidenen zijn, doen we niet mee aan eerste communies of vormsels. Al snel waren we het er roerend over eens dat er wel iets in de plaats mocht…

Het belang van uitgestalde patisserie in het leven van een chaoot

Nooit mag ik het belang van mijn ogenschijnlijk betekenisloze tripjes naar de bakker onderschatten. En dan heb ik het niet over dagelijks brood. Zonder een bezoek aan de bakker ben ik verloren als het aankomt op bepaalde sociale verplichtingen. Sinds lange tijd ben ik onderworpen aan de in de vitrine uitgestalde patisserie om mij te…

Traan voor mijn lekkende kraan

Een vriendin die zich recent heeft ontpopt tot mindfulnesscoach – check Fee Floralis! – schotelde mij een schrijfopdracht voor van de dichteres-kunstenaar Rupi Kaur – bekend van Milk and honey. De opdracht luidde: schrijf een ode aan iets dat je elke dag ziet. Een alledaags object dus, waar je eens met andere ogen naar kijkt.…

Het leven in rood, geel en blauw

Als dertiger sta ik meer te klungelen dan als kleine jongen. Dat mensen naar me toe komen voor een luisterend oor, voor mijn goede raad, voor mijn empathisch vermogen, terwijl ik om de haverklap met mezelf in de knoop lig, ik krijg er schaamrood van op mijn wangen. Op de Steinerschool leerde ik rood, geel…

Allosaurus, hoe is ’t?

Gisteren hebben we na lange tijd nog eens een uitstapje gemaakt per trein. We hebben het iconische Museum voor Natuurwetenschappen in Brussel bezocht, in de kindermond beter bekend als ‘het dinomuseum’. Ik was op voorhand al aan het zagen omdat het net die dag weer kutweer moest zijn, na een bijna zomerse naherfst en winter.…