De tic van Nick

Nick was een knaap met een hippe sik maar ook een vervelende tic

Een alleronhandigste tic had Nick, en hij zat ermee echt in een strik

Hoorde Nick het getik van een klok, sprak hij na elke tik ‘tak’

Helaas was zijn vader fervent klokkenmaker, een echte krak in zijn vak.

Dat klinkt al getikt, maar het was dikke kak, dat zijn pa met het grootste gemak

Het hele kot, tot de in nok van het dak, vol van die tiktakkers stak

En al was zijn vader, Patrik, in zijn schik met die klokken en al dat getik,

Toch dacht de takkende Nick almaar door: ik moet kappen met dat gatgelik

‘Van al dat getik krijg ik een attack!’, maakte Nick dan ook van zijn tak

Maar het hielp geen zak, want als hij sprak, kreeg hij een tik op zijn klak

Nick gaf Patrik lik op stuk: ‘Ik heb lak aan al dat getik!’

Maar Patrik zette Nik een hak: ‘Al uw getak dat geeft mij de hik!’

Patrik ontbrak tact maar zat strak in het pak en ondanks de cognac en zijn trac

zat zijn hoofd nooit in de prak, al leek hij wel een ongelikte klabak

Patrik was niet zwak, hij trok aan zijn frak, en sprak met een wakkere blik

‘Gij flikt mij die tic, het geeft u een kick, maar denkt gij dat ik dat dan pik?’

De tikker van Nick zakte onder het wak en toen kreeg hij vlakaf de schrik

Hij nam een Tic Tac, keek naar Annik en vroeg zich toen af: waarom ik?

‘Kijk naar Annick, met haar bitter tonic, en haar haren geschikt en in lak

Ze verzwikt ons parket met haar hoge gehak, wat veel erger is dan mijn getak!’

Patrik slikte bier uit een blik met een slok, dat kibbelen maakte hem mak

Hij wilde alleen het tikken van klokken, het tikken en niet dat getak

Je kan erin stikken, dacht nukkige Nik, want hoe ik ook weeg of wik,

Mijn vader heeft geen respect voor mijn tic, dus ik steek zijn getik in de fik!