De kranten staan er vol van: de muziekwereld nam deze week afscheid van legende Brian Wilson, de leider van The Beach Boys. Die Brian was me eerlijk gezegd onbekend — ik kende alleen zijn naam. Mijn beeld van zijn groep was eveneens vrij beperkt: een stel brave jongens (nog braver dan The Beatles) dat jolige…
Fietsen met woede
Uit pure frustratie trap je tegen het kleine rekje dat je voor een habbekrats kocht in de Action – een winkel waar je normaal niets koopt maar die de specifieke producten die je nodig had tijdens de eerste weken van de verbouwing als enige in voorraad bleek te hebben. Het ding rolt enkele meters verder…
Een voorraad liefde
Is het mogelijk om liefde op te slaan? Die vraag stelde ik mezelf, toen ik deze avond nog even bij mijn dochter in bed lag, vijf minuten voordat het licht uit moest. Ze hield mijn hand vast en trok mijn arm over zich heen als een deken. Ze geurt nog naar kinderlijke onschuld, een geur…
Ik wil een kind zijn
Ik wil een kind zijn ook al is het maar evenIk wil weer vriend zijn van dit levenIk hoef geen nieuws meer, ik wil geen krantGeen informatie, langs geen enkele kant Laat me vergeten wat een oorlog isOf een strook land dat een gevangenisZet me in bad met natte harenLaat me in de spiegel naar…
Amistad II
Nooit nog komt de tijdOok maar in de buurtVan een zeeEvenveel uren staken wij in eenMiddag als er zijn in een etmaalBij de buren de bal gaan halenElke keer opnieuwRadio luisterenVoor het slapen gaanEn snoep halen bij de Roemeen om de hoekSamen voor altijd in het nu (NovemberVers)
Inhaalverdriet
Bij het opruimen van de lades waarin mijn kroost potloden, slijpers, papier, schaartjes, gommen, invulboekjes, stiften en penselen bewaart, een activiteit die ik tegenwoordig wekelijks doe, stuitte ik op een prinsessenboekje van mijn dochter. Het is een soort vriendenboekje dat ze van een vriendje of vriendinnetje moet gekregen hebben, om de eenvoudige reden dat zij…
Mijn brein en fiets op volle toeren
Misschien is vandaag wel de dag dat ik sterf. Ik zeg dit omdat ik vandaag mijn hele verleden heb zien voorbijkomen in mijn gedachten, terwijl ik van mijn werk naar huis fietste in het drukke Antwerpse verkeer. Op zich al reden genoeg om een gewisse dood in de ogen te kijken. Ik weet niet wat…
De telefoon
Tegenwoordig gaan mijn kinderen slapen met de liedjes van Samson en Gert, daar ze de eenvoudige doch klassieke deuntjes van de babyfoon reeds lange tijd ontgroeid zijn. Ik wil de kracht van nostalgie niet ontkennen, noch wil ik afbreuk doen aan doeltreffende hits als daar zijn Alles is op, Bij de brandweer of het door…
Papa, ik wil nooit meer zo’n spel. Nooit.
We hadden de knoop doorgehakt: ik zou met mijn zoon een weekend naar Parijs gaan om zijn zesjarige bestaan te vieren. Nu nog een feestje organiseren dat hij niet snel zou vergeten. We deelden het lentefeest op in twee dagen, vooral door toedoen van tante Corona: een dag met familie en een feestje met vriendjes.…
Het leven in rood, geel en blauw
Als dertiger sta ik meer te klungelen dan als kleine jongen. Dat mensen naar me toe komen voor een luisterend oor, voor mijn goede raad, voor mijn empathisch vermogen, terwijl ik om de haverklap met mezelf in de knoop lig, ik krijg er schaamrood van op mijn wangen. Op de Steinerschool leerde ik rood, geel…