Ik wou dat er meer dagen in mijn leven waren zoals gisteren. Dagen die me volledig omarmen, verzwelgen, laten voelen dat ik besta uit reeds vele dagen, aan elkaar geregen door wonderlijke momenten en prachtige herinneringen, kleine gelukjes en innige vriendschappen. Dagen van knutselen terwijl de regen tegen het raam klettert. Dagen van sleutelen aan…
Koningen van de droefheid
De kranten staan er vol van: de muziekwereld nam deze week afscheid van legende Brian Wilson, de leider van The Beach Boys. Die Brian was me eerlijk gezegd onbekend — ik kende alleen zijn naam. Mijn beeld van zijn groep was eveneens vrij beperkt: een stel brave jongens (nog braver dan The Beatles) dat jolige…
Een bevroren moment
Bij het binnenkomen zocht ik meteen een van de twee tafeltjes die dicht bij een stopcontact staan, en de barman begeleidde me er alvast naartoe: hij herkende me. Het is een Britse keten, dus ik ben niets met het beetje Zweeds dat ik ondertussen spreek. Ik ga in een hoekje zitten, links tegen een muur…
Een wollen werkelijkheid
Vanmorgen besloot ik de radio aan te zetten uit nostalgie. Aan de ontbijttafel in mijn ouderlijk huis op ’t Zuid placht mijn vader dat elke ochtend te doen. Met een slaapkop kwam ik toen beneden, ik had net genoeg energie om een portie Smacks of Rice Crispies en melk in mijn kom te gieten. Ik…
Mijn brein en fiets op volle toeren
Misschien is vandaag wel de dag dat ik sterf. Ik zeg dit omdat ik vandaag mijn hele verleden heb zien voorbijkomen in mijn gedachten, terwijl ik van mijn werk naar huis fietste in het drukke Antwerpse verkeer. Op zich al reden genoeg om een gewisse dood in de ogen te kijken. Ik weet niet wat…
Reünies en ruïnes
Onlangs waren mijn eega en ik op een reünie van een groep die zij ooit beschouwde als haar thuis. Het is voor mij de derde reünie in een jaar tijd. Misschien zegt dat iets over de plotse hang naar nostalgie op vijfendertigjarige leeftijd, ware het niet dat het dan vooral de anderen zijn die een…
De telefoon
Tegenwoordig gaan mijn kinderen slapen met de liedjes van Samson en Gert, daar ze de eenvoudige doch klassieke deuntjes van de babyfoon reeds lange tijd ontgroeid zijn. Ik wil de kracht van nostalgie niet ontkennen, noch wil ik afbreuk doen aan doeltreffende hits als daar zijn Alles is op, Bij de brandweer of het door…
Parijs, de stad van de liefde tussen vader en zoon
Ik kon nooit op voorhand weten welke impact de eerste echte trip alleen met mijn zesjarige zoon op mij zou hebben, al had ik me op iets heel speciaals voorbereid en jeukten mijn handen en hart toch wel wat voordat die dag aanbrak. De deal was dat hij een lentefeest mocht doen en een trip…
Mevrouw Nostalgie bezoekt de kinderkamer
Zoals elk doorsnee gezin hebben ook wij avond- en bedrituelen. Mijn dochter vraagt om haar ondersteboven de trap op te dragen. Ik heb dat ooit geïntroduceerd als afschrikmiddel voor kindjes die niet willen gaan slapen maar het is helaas populair gebleken. Ik roep mijn zoon, die op strookjes papier zoveel mogelijk haltes van de kusttram…