Ik ben nergens tegelijk. Beter kan ik het niet zeggen.Ik ben nergens tegelijk, wanneer ik luister naar hoe zij gevallen is op haar knie zonder dat er bloed bij was en hoe hij veel huiswerk heeft vandaag. Ik ben nergens tegelijk, wanneer mijn handen de fiets in de garage remmen terwijl mijn hoofd wil begrijpen…
Het doe-het-zelf OSB-kot: Om Schrijven te Bevorderen
‘Ja, dat ziet er al goed uit, maar daar moet nog een plank!’ wijst mijn 7-jarige naar een stuk muur dat nog niet achter een OSB-plaat verstopt is. Mijn vriend en ik kijken elkaar in de ogen en ik lees in de zijne minstens zeventig procent meewarigheid. Waarschijnlijk omdat hij met dat stuk bezig was.…
Verwarring bij de apotheek
Vrijdag was vroeger al mijn favoriete dag van de week, omdat die weliswaar het weekend inluidde en de deur opende voor ongebreideld spelplezier in mijn ouderlijk huis te Antwerpen Zuid. Die status is Vrijdag nog niet verloren. Op deze dag anno 2022 zijn mijn vrouw en ik samen thuis en sinds een onbepaalde tijd voltrekt…
35 (of: de middelpuntvliedende kracht)
Eerst wil ik mij excuseren tegenover mijn trouwe lezers (ja, ik weet dat jullie bestaan, dank daarvoor!). Ik heb niet veel meer geschreven de laatste tijd. Ik zat niet heel goed in mijn vel en dan kom je in een soort creatieve spreidstand: miserie doet schrijven maar ik kan ook niet schrijven van de miserie.…
Duitse stiptheid is een mythe
Je kan veel zeggen van mijn analytische geest en mijn bij momenten irritatieopwekkende vooringenomenheid, toch had ik bijna over de hele lijn gelijk wat we konden verwachten van onze reis naar Zinal, Zwitserland, onze langste trip met het gezin tot nog toe. Slechts twee zaken kon ik onmogelijk voorspellen: het feit dat ik als stadsmens…
De meeste mensen aan de tramhalte deugen
De meeste mensen deugen is een populair boek van Rutger Bregman dat ik als enige Vlaming niet heb gelezen. Niet alleen omdat ik weinig non-fictie lees, maar vooral omdat de stelling in de titel weinig overtuigt, misantroop die ik ben. Al wil ik dat toch even kaderen: ik geloof wel dat mensen deugen, maar volgens…
Tijd om naar binnen te keren
Vandaag heb ik gecontempleerd. Een woord dat nog steeds niet even goed klinkt als zijn betekenis. Het klinkt alsof ik in een discussie in het stof heb gebeten (je hebt gelijk, bij deze contempleer ik), dat ik vrede heb genomen met een slechte eigenschap van mezelf (vandaag moet ik me weer eens contempleren met mijn…
Verhalen (die) verbinden
‘Heb je het verhaaltje van de verjaardag van de wezel al gelezen?’ vraagt mijn wederhelft met onverhoopte ogen. ‘Nee’ antwoord ik droog. ‘Dat ben ik!’ kirt ze, waarna ze me geen keuze laat het straks voor te lezen aan de kinderen. Dat beloof ik. Het verhaaltje gaat over een wezel die jarig is en een…
Een onverhoopte klusdag
Paasvakantie. Zoon is naar een eendagskampje en dochter is een spelletje aan het spelen met mama. Het gebeurt niet vaak dat er zich een stiekeme kans voordoet om ongestoord te schrijven. Ik zet me buiten op de decoratieve bank die met het huis kwam. Het is nog ochtendfris, maar niet op het bankje, dat pal…
De telefoon
Tegenwoordig gaan mijn kinderen slapen met de liedjes van Samson en Gert, daar ze de eenvoudige doch klassieke deuntjes van de babyfoon reeds lange tijd ontgroeid zijn. Ik wil de kracht van nostalgie niet ontkennen, noch wil ik afbreuk doen aan doeltreffende hits als daar zijn Alles is op, Bij de brandweer of het door…