Categorieën
creatief schrijven gedachtenstroom kinderen uitstap wandelen

Parijs, de stad van de liefde tussen vader en zoon

Ik kon nooit op voorhand weten welke impact de eerste echte trip alleen met mijn zesjarige zoon op mij zou hebben, al had ik me op iets heel speciaals voorbereid en jeukten mijn handen en hart toch wel wat voordat die dag aanbrak. De deal was dat hij een lentefeest mocht doen en een trip met papa mocht kiezen. Hij koos Parijs en ik weet tot op vandaag niet waarom, maar ik ben heel blij dat hij dat heeft gedaan. Het was magisch om helemaal alleen met mijn kind in een grote stad rond te dwalen zo ver weg van huis (hoewel dat relatief is). Hij keek vooral uit naar de Thalys, want hij is een treinfanaat. En na Parijs krijgt die term zeker betekenisuitbreiding naar tram- en treinfanaat.

We zwaaien mama en zus uit en vertrekken met – zoals het mannen betaamt – bijna niets naar de stad van kaas en wijn. Ik had op voorhand opzettelijk geen echt plan gemaakt om er zeker van te zijn dat er geen boeien waren waar mijn zoon en ik ons als vanouds aan zouden vastklampen. Dit was op zich al spannend maar ik wilde er helemaal een avontuur van maken. Mijn zoon is blij dat we met tram 10 van Deurne naar het station van Antwerpen-Centraal rijden, dus de reis kan al niet meer stuk.

Categorieën
creatief schrijven gedachtenstroom kinderen uitstap wandelen

Papa, ik wil nooit meer zo’n spel. Nooit.

We hadden de knoop doorgehakt: ik zou met mijn zoon een weekend naar Parijs gaan om zijn zesjarige bestaan te vieren. Nu nog een feestje organiseren dat hij niet snel zou vergeten. We deelden het lentefeest op in twee dagen, vooral door toedoen van tante Corona: een dag met familie en een feestje met vriendjes. Dat feest met vriendjes mocht dus niet zomaar een feestje worden. Over een vuur springen of al dan niet geblinddoekt nieuwe smaken proeven zou geheid uitdraaien op een fiasco, dus ging ik op zoek naar iets minder eng maar wel avontuurlijk. Ik zocht en vond een zoektocht.

Categorieën
gedachtenstroom kinderen uitstap

Papa, ik wil naar Parijs! Of nee, naar Frankrijk!

Een paar maanden geleden waren mijn vrouw en ik aan het nadenken over wat we konden doen voor de zesde verjaardag van onze zoon. Aangezien we vermaledijde heidenen zijn, doen we niet mee aan eerste communies of vormsels. Al snel waren we het er roerend over eens dat er wel iets in de plaats mocht komen. Het moest iets spannends zijn, iets dat hij en wij nog lang zouden onthouden. Mijn heidens hart maakte er meteen een moeizame tocht door een donker bos van, waarna we samen over een vuur zouden springen. Echter, mijn rationeel hoofd dacht al snel aan een gezellig onderonsje met vrienden en familie op ons terras. Het zou iets daartussen worden.